donderdag 3 oktober 2013

Melanchonognie

Iedere ochtend kijk ik naar hetzelfde levende schilderij. Ik zie de blaadjes van de iele boom bij de buurvrouw één voor één transformeren van groen naar geel. Nu nog afstekend tegen de bruine bakstenen muur, straks niet meer. De wind speelt met de blaadjes van de clematis die afgelopen zomer zo uitbundig heeft gebloeid en een regendruppel rolt van de bolvormige veelgekleurde wespenvanger die nu werkeloos maar toch nog vrolijk aan een spijker wiebelt. De herfst doet zijn intrede en ik duik nog even dieper onder de dekens.

Even overvalt de albekende melancholie me die rond deze periode door de nu gesloten tuindeuren toch nog naar binnen weet te dringen, net als de spinnen die hier beschutting zoeken. Maar deze keer krijgt ze niet de kans om haar web te weven bij mijn bed. Een schop in mijn buik schrikt me op uit mijn gepeins en zorgt ervoor dat ik met een glimlach en een intens warm gevoel van binnen mijn bed uitstap om aan deze nieuwe dag te beginnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten